Van de week reed ik met Sjoerd naar onze Mindfulnesstraining en passeren wij een man die drie kleine hondjes uitlaat terwijl hij met zijn hoofd omlaag naar zijn hand aan het staren was. In die hand lag – uiteraard – zijn mobiel. De beste man had het waarschijnlijk prima naar zijn zin, maar was zich totaal niet bewust van zijn omgeving, zijn hondjes, de temperatuur, passerende auto’s en ga zo maar door…… Een bekend straatbeeld vandaag de dag.
Met de komst van al die nieuwe technologieën hebben we er we zowel voor- als nadelen bijgekregen. Sommige dingen vind ik echt super handig. Bijvoorbeeld een encyclopedie heet tegenwoordig Google. Iets opzoeken of reserveren is tegenwoordig een fluitje van een cent. En ontdekken wie er in de avond mee-eet, is een stuk sneller geregeld met de komst van Whatsapp.
Maar dan komt de uitdaging: een gezamenlijke maaltijd zónder apparaten! Want er piept altijd wel een mobiel. Gek hè, als vroeger de post op de mat viel, stormde je toch ook niet de gang in, rukte de envelop open en ging je direct met pen en papier aan de slag om een brief terug te schrijven? Vroeger behandelde ik één keer per week de post en dat ging altijd goed. Nooit een reactie gehad van: ‘Wat reageer je laat. Is er iets?’ Moet je vandaag de dag eens een appje lezen en daar niet gelijk op terug reageren……. Dan gebeurt er direct wat bij de ander: ‘Hij heeft het toch gelezen? Waarom reageert ie dan niet? Is ie boos op mij? Heb ik wat verkeerds gezegd? Ben ik soms een emoticon vergeten?’ Oh ohhhhhh….
Vandaag is het zondag en beide kinderen met aanhang zijn thuis. Ik stop een was in de droger en passeer de slaapkamer van mijn dochter. Die had een leuk feestje gisteren en ligt met een ‘hangover’ op bed enigszins wezenloos naar haar mobiel te staren. Ik kom in de woonkamer en zie mijn zoon met vriendin naast elkaar aan tafel. Beiden met laptop voor zich en mijn zoon ook nog met een headset op. ‘Gezellig’, denk ik nog. Blijkbaar zijn ze met hun huiswerk bezig. Verderop zie ik mijn man zitten, ook met laptop en headset. Is blijkbaar een training aan het voorbereiden. Mijn schoonzoon zit op zijn mobiel wat filmpjes te bekijken. En ik? Ik loop naar boven, kruip achter de computer en begin dit verhaal te schrijven. ‘Waar zouden we toch zijn zonder al die technologie?’, vraag ik mij af.
Ja, het heeft veel voordelen. Maar de nadelen worden ook steeds zichtbaarder in de maatschappij. De straling van de beeldschermen, we zitten veel meer binnen dan vroeger (want ja, in de zon is het moeilijker op je mobiel kijken….), we communiceren minder face to face, waardoor makkelijker miscommunicatie ontstaat, maar bovenal is de snelheid van ons bestaan toegenomen. Hoezo één keer per week antwoord geven? Dat moet nu, meteen, direct en wel snel……
Ik begrijp wel, waarom onze Mindfulnesstrainingen altijd vol zit. Steeds meer mensen zoeken een oplossing, een tegenhanger, tegen al die drukte. In onze trainingen leren wij mensen te leren leven in het hier en nu. Zodat als je buiten loopt met je drie hondjes, dat je dan bewust van je omgeving én van je lichaam geniet van het even ontspannen buiten zijn. Dit klinkt zo makkelijk, maar is het blijkbaar niet. Wat wij zijn kwijtgeraakt in onze snelle westerse beschaving, is het bewust gebruiken van onze zintuigen en in datzelfde moment voelen wat er in ons lichaam gebeurt. Bewust waarnemen en voelen wat dat met je lichaam doet, is uitermate belangrijk om in balans te blijven. En hoe drukker je het hebt, des te belangrijker is die fysieke en mentale balans om de drukte aan te kunnen. Dus doe eens gek: Leg al die apparaten eens even weg, ga een blokje om en kijk, luister, ruik, proef en voel. En behandel jezelf als je mobiel en ga op tijd in de oplader, zodat je een volle batterij houdt.
Met warme groet,
Lianne de Graaff
