Mooi artikel in ZIN van Anna Deems
Lianne (1968) en Sjoerd (1963), die deze maand in Zin hun liefdesverhaal delen, vielen 33 jaar geleden als een blok voor elkaar. Op liefdesgebied, maar ook op werkgebied ging het leven van Lianne in een heel hoog tempo. Tot ze een fikse burn-out kreeg.
Leven in sneltreinvaart
Lianne: ‘Ik ben na school Schoevers gaan doen omdat ik snel onafhankelijk wilde zijn. Dan werk ik me in het bedrijfsleven wel op, was altijd mijn idee.’
En dat lukte. Toen Lianne net moeder was van haar eerste kind, nam Sjoerd de fysiotherapiepraktijk van zijn vader over en stampte zij een fitnesscentrum in datzelfde gebouw uit de grond. ‘Met de Maxi-Cosi ging ik daarvoor allerlei fitnesscentra af. Uiteindelijk werd het een succes, maar had ik ondertussen nóg een kind, boterde het niet met de vennoten en was ik zwaar overspannen. Daarom ben ik er na vijf jaar uitgestapt. Toen ik naar ABN Amro ben gegaan om dat financieel te regelen, werd me gevraagd om daar te komen werken.’ Zo werd Lianne van fitnessdirecteur een stagiaire bij de bank, om na 7 maanden van stagiaire naar directeur van een vestiging in Gorinchem te gaan.
Verantwoordelijk
Bij Lianne’s volgende baan, als HR-manager op de Coolsingel, ging het mis. ‘Ik heb mijn ziel en zaligheid aan die baan gegeven. Ik werkte 60 tot 70 uur per week en voelde me zó verantwoordelijk. Ik dacht echt, zo naïef, dat ABN in zou storten als ik niet kwam.’ Het was een dag in 2003, Lianne dacht dat ze een hartaanval kreeg, maar de huisarts en de arbo-arts hadden een andere diagnose: een burn-out.
Ingestort
‘Eerst bleef ik alles managen vanuit huis. Maar toen ik twee weken later hoorde dat er al een week iemand anders op mijn stoel zat, omdat het zo’n cruciale functie was, ben ik helemaal ingestort. Mijn hele systeem brak af, het leek alsof ik uiteenviel: mijn nagels braken, mijn haren vielen uit. Ik las boeken over burn-out en kreeg de ene huilbui na de andere omdat ik mezelf overal in herkende. Ik wist helemaal niet wat ik wilde, ik was altijd bezig met aardig gevonden worden, had geen eigen identiteit. Als Sjoerd vroeg wat we gingen eten, vroeg ik wat hij wilde eten. Als op kantoor iedereen in spijkerbroek liep, kwam ik in spijkerbroek. Werkte ik tussen de mantelpakjes, dan droeg ik een mantelpakje. Wat vond ik zelf eigenlijk leuk om aan te trekken?’
De weg omhoog
Na vier maanden thuis en vijf maanden re-integreren kreeg Lianne het weer op de rit. Ze begon met werk als officemanager, maar ging zich steeds meer verdiepen in andere dingen: neuro linguïstisch programmeren (NLP), coaching, body & mind language… ‘In 2013 ben ik mijn eigen coachpraktijk gestart en daarnaast altijd blijven studeren. Zo had ik op mijn 43ste eindelijk formeel iets op hbo-niveau.’
Keerpunt
De burn-out betekende uiteindelijk een keerpunt voor Lianne: ‘Ik heb echt een leven voor en een leven na de burn-out. Daarvoor ging het om presteren, had ik een slecht zelfbeeld en ging ik waardering zoeken in mijn omgeving. LEES VERDER
De BV IK
Haar ervaringen en adviezen heeft Lianne verwerkt in het boek ‘De BV IK’, waarvoor het idee ontstond juist toen het zo slecht met haar ging. ‘Sjoerd zei: je bent zo ondernemend, waarom zie je jezelf niet als bedrijf? Ik, praktisch als ik ben, deelde mijn bedrijf in drie compartimenten in: voeding, beweging en rust. Ik ging naar een arts, die me adviseerde om geen tarwe meer te eten.
Herstel
Een vriendin kreeg me zo gek om een proefles tennis te nemen, en ik genoot er echt van om weer in het moment te zijn. Rust vond ik heel moeilijk. Sjoerd vroeg wat ik zou vinden van gitaarles. Nou, misschien wel leuk, zei ik. Een dag later, dat is Sjoerd, kwam hij aan met twee gitaren. Een patiënt van hem had een dochter van 17, die wel les wilde geven. Ik durfde niet alleen, dus ging Sjoerd met me mee. Ik leerde ontspannen, dat is het begin geweest van mijn herstel.’
Het boek ‘De BV IK’ is nu verkrijgbaar bij (online) boekhandels en via Jebentmeer.nl. Ook benieuwd naar het verhaal van Lianne en Sjoerd? Dat lees je nu in Zin 13. Nu in de winkel of hier te koop.
Foto: Hester Doove
