een baby die ter wereld kwam. Die baby was een prachtig, volledig, liefdevol pakketje. En vol overgave en liefde reikt de baby uit naar het eerste wat ie ziet, voelt en hoort. zijn moeder. Zonder liefde en verzorging kan de baby niet overleven, dus de baby reikt uit. De ouders/verzorgers van de baby hebben hun persoonlijkheid al ontwikkeld, hun normen en waarden liggen grotendeels al vast. Die gekleurdheid wordt het kader van de baby.
In de eerste levensjaren gaat het jonge kind vanuit de basisbehoefte om te overleven zich automatisch aanpassen aan zijn verzorgers. Elke keer als het kind woede, verdriet of angst voelt en de omgeving reageert niet adequaat, ontstaat er frustratie bij het kind. Als dit regelmatig gebeurt, ervaart het kind onvoldoende support en ruimte om zich te uiten. Alles wat zich niet naar buiten kan uiten (exploderen), gaat naar binnen (imploderen), want die energie móet ergens heen. En of de ouders nu een kind te weinig liefde en aandacht geven of teveel (overbezorgdheid bijvoorbeeld), een frustratie zal altijd ontstaan.
Om een plek te kiezen in het gezin kiest het kind onbewust een overlevingsstrategie. Deze keus was op dat moment de beste keus die het kind kon maken! De overlevingsstrategie is op volwassen leeftijd nog altijd terug te vinden in lichaamshouding en beweging, voelen, denken en gedrag. “Zo ben ik,” is dan de overtuiging. Mijn bedrijfsnaam heet niet voor niets JE BENT MEER, want je bent zó veel meer dan de rol die je gekozen hebt in dit leven. Vanuit nieuwsgierigheid, mildheid en liefde letterlijk ‘andere kanten’ van jezelf ontdekken, is de rode draad in mijn coaching en training.
Vanuit een natuurlijke bescherming tegen pijn en negatieve prikkels van buiten wordt je lichaam ‘je pantser’ met bijbehorende ‘rol’ die je speelt. Dit heeft je gebracht tot hoe je vandaag de dag bent, dus wijs het vooral niet af, maar wees er dankbaar voor. Tegelijkertijd is het toch heerlijk om je te realiseren dat je veel meer bent dan je rol.
Je rol is jouw manier geweest om je een houding te geven en ‘de wereld aan te kunnen’. Hoe meer je je rol wordt, hoe verder je afkomt van je oorspronkelijkheid. De rol is je veiligheid geworden. En dit is nu precies de reden waarom veel mensen persoonlijke ontwikkeling en naar zichzelf kijken doodeng vinden. Je rol loslaten betekent je veiligheid loslaten, uit je comfortzone stappen. Letterlijk je hele systeem gaat in verzet om te zorgen dat jij in je rol blijft.
Mensen die de uitdaging aangaan met zichzelf en op ontdekkingstocht gaan naar zichzelf zijn moedige mensen. Uit je comfortzone stappen is eng, maar de beloning is groot. We denken dat het onze negatieve emoties (boosheid, verdriet, angst) zijn die we het diepst hebben weggedrukt. Maar het is juist de liefde, waarachtigheid en eigenwaarde die het diepst zit weggedrukt, want die had de meeste bescherming nodig.
Als cliënten tijdens een coachsessie die liefde weer aanraken, is de ontroering groot. En dan weet ik waarom ik dit werk doe en ben ik dankbaar en stil.
