Vaderdag ….op de kleuterschool en de lagere school kwam dit altijd ieder jaar terug, heel creatief iets maken voor Vaderdag. Pfff ik mocht niets vertellen het was een groot geheim wat we maakte speciaal voor Vaderdag. Op vrijdag mochten we het zelfgemaakte cadeautje van school meenemen naar huis en wat was ik dan zenuwachtig, stel je voor dat papa het cadeautje zag vóór Vaderdag, dat mocht echt niet gebeuren. Het versje, voor als ik het cadeau zou overhandigen, hebben we wel honderd keer geoefend in de klas, maar ik was bang dat ik het niet zou onthouden. Een stropdas die ik maakte, droeg mijn vader de hele zondag, felle kleuren en gestreept van papier, mijn vader vond het een prachtig cadeau. Toen ik mijn eerste spreekbeurt had was het mijn vader die mij alles vertelde over mijn zelf gekozen onderwerp “de molens”. De jaren die volgden riep hij bij iedere molen die we voorbij reden, waar dan ook, “Welke molen is dat Ingrid?”. Er zat en zit nog steeds een onderwijzer in mijn vader.

Pubertijd

In mijn pubertijd waren mijn vader en ik niet echt een goed team. We hadden veel aanvaringen en er ontstonden veel meningsverschillen en onbegrip. Ik vond natuurlijk dat ik niets van hem mocht en hij vond dat ik niet genoeg luisterde, kortom duidelijk een “gevalletje” van grenzen opzoeken. Het is een lange tijd geweest dat mijn vader en ik elkaar niet echt opzochten om strijd te voorkomen, terwijl mijn vader altijd een hele lieve vader is geweest die het beste met zijn 2 meiden voorhad. (Dat zag ik pas toen ik ouder werd) Mijn vader als enige man in ons gezin zorgde er altijd voor dat we ons veilig voelde en dat het ons aan niets ontbrak. Daarbij heeft hij “gouden handen”. Moet er verbouwd worden, geen probleem, papa was, en is, er altijd bij voor goede adviezen en een helpende hand. Die creativiteit heb ik niet van mijn vader, tekenen, schilderen, boetseren of het opknappen van meubels we hoeven maar te roepen en hij staat er al. Altijd fluitend en zingend.

Ouder worden

In de periode van de lagere school vond ik Vaderdag spannend en erbij horen. Tijdens mijn pubertijd vond ik het best wel een beetje onzin er was toch ook geen “kinderdag”, daarbij is mijn vader half juni jarig, dus was Vaderdag er voor er na of precies op zijn verjaardag. Na de geboorte van mijn dochters keek ik er weer anders tegenaan en wilde juist Vaderdag vieren. Naarmate mijn dochters ouder worden en mijn ouders ook besef ik wat een geluk ik heb dat ik mijn beide ouders nog heb. Mijn vader is gisteren 84! jaar geworden en ik ben mezelf steeds meer bewust dat we vooral moeten genieten in het hier en nu en van elkaar. Mijn beide ouders hebben last van PHPD (pijntje hier pijntje daar) en gaan daar gelukkig goed mee om, maar veel mensen (vrienden) om hun heen komen te overlijden en dat valt niet mee om dat van zo dichtbij mee te maken.

Lion King

Mijn vader roept al een paar jaar dat hij graag naar de Lion King wil, mijn moeder ook, alleen voor haar is het op dit moment net even teveel drukte om haar heen. Opeens wist ik HET cadeau voor zijn verjaardag. Samen met mij naar de Lion King!  Dit hebben we nog nooit gedaan, samen op pad. Het begon al dat ik zei “Pap, ik kom je om 17:45 uur ophalen”. Waarop mijn vader zei “Dat is laat, gaan we dan niet eerst uit eten?”. Mijn reactie “Natuurlijk pap, dan haal ik je om 16:30 uur op en als we teveel in de files staan gaan we naar de Mc Donald”.  Nou dat was prima en zo gezegd zo gedaan, 31 mei gingen we samen naar Scheveningen. De files vielen mee en om 17:45 uur zat ik met mijn vader op een terras aan de boulevard in Scheveningen. De zon scheen, het weer was heerlijk en mijn vader genoot van zijn pilsje en het eten. Na het eten hebben we nog een wandeling gemaakt over de boulevard en daarna naar het theater. Mijn vader is erg slechthorend (zo goed als doof) en we vroegen om een ringleiding (dan kan je in het theater via je gehoorapparaat alles veel beter volgen). Terwijl hij de ringleiding aanzet, stopt zijn gehoorapparaat en hoort hij vervolgens zo goed als niets meer. Zijn reactie is typisch mijn paps “Er zal genoeg te zien zijn en de rest vul ik wel in”. In de pauze zei hij “Ik hoor wel wat, maar ik versta het niet, maar wat een prachtige musical”. We kregen van de dames bij de informatiebalie een koptelefoon en daardoor kon mijn vader na de pauze veel meer volgen. Ik heb werkelijk waar meer naar mijn vader gekeken dan naar de musical. Toen ik hem s’avonds thuis bracht zei hij bij het uitstappen “Ingrid, dit was een prachtige dag met een gouden randje, ik heb ervan genoten, dank je wel”.

Alstublieft lieve paps ik heb genoten van uw genieten en hoop dat er nog veel dagen komen waar wij met elkaar kunnen GENIETEN van elkaar. Dikke kus…..

Je dochter

 

.